Στην πλατεία Κορνάρου σήμερα δεσπόζουν η ενετική κρήνη Μπέμπο και το οθωμανικό σεμπίλ. Μέχρι τον Ιούλιο του 1970 όμως υπήρχε ο επιβλητικός ναός του Σωτήρα (San Salvatore) που κτίστηκε στο τέλος του 13ου αιώνα. Ήταν ο μοναδικός καθαρά γοτθικού ρυθμού ναός σε ολόκληρη την Κρήτη. Αργότερα, κατά την Τουρκοκρατία, μετετράπη σε τζαμί, το οποίο ήταν αφιερωμένο στην μητέρα του Σουλτάνου, τη Βαλιδέ. Η πλατεία ακόμα είναι γνωστή ως βαλιδέ τζαμί ή φαλτέ τζαμί. Ο ναός λειτούργησε και ως σιταποθήκη, στρατώνας, στέγη προσφύγων και τέλος σχολείο. Κατεδαφίστηκε το 1970.
Ενετική κρήνη που κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα. Σήμερα σώζεται μόνο η πρόσοψή της η οποία έχει τη μορφή αρχαίου ναού και είναι διακοσμημένη με άγαλμα (πιθανόν του Ασκληπιού) της ρωμαϊκής περιόδου πάνω σε βάθρο και ανάγλυφα οικόσημα. Πήρε το όνομά της από τον γενικό προβλεπτή Τζαν Ματέο Μπέμπο και σήμανε την πρώτη φορά που η πόλη του Χάνδακα υδροδοτήθηκε από πηγή εκτός των ορίων της πόλης.
Το 1776 κατασκευάστηκε δίπλα στην κρήνη Μπέμπο, το σεμπίλ του Χατζή Ιμπραήμ Αγά. Τα σεμπίλια ήταν δημόσιες κρήνες στο δρόμο, χτισμένες από πλούσιους επιφανείς Τούρκους. Ο Χατζή Ιμπραήμ Αγάς αφιέρωσε σχεδόν όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Αναφέρεται ότι επιθυμία του ήταν το καλοκαίρι να μεταφέρεται χιόνι από τον Ψηλορείτη, για να προσφέρει το σεμπίλ κρύο νερό στους διψασμένους διαβάτες. Είναι το μοναδικό στο είδος του σεμπίλ που σώζεται σήμερα.
